Hüzün Yağmuru

Yalçın kayalıkların dibindeki ırmak misali ak yüreğime
Denizim ol vur karaya sensizliği
Özlemin kör kütük sarhoşluğu var gözlerimin kehinde
Yokluğunun çıkılmaz mahzenlerine kitlenmiş umutlarım
Çıldırtmaya gebe artık sensiz geceler gönlümde
Hayatım anlamsız, gel gitlerde çırpınırken
Ölüme ramak kalmış bir ömrü yoruyor gözlerin yüreğimde
Bir çöl çiçeği gibi güneşine vurgun yemişim
Susmuyor şarkılar, susmuyor şiirler
Her şey sensizliğin zehrini kusar durur düşüncelerime
Gecenin mührüne vurulmuşum gözlerinin
Hüzün yağmuruna tutulmuş tir tir titriyor bedenim
Üşüyorum al benliğimi sar kollarına
Sımsıkı sar geçsin gecenin korkuları
Kalayım öylece, sessizce
Bendlerini aştı vurur göğsümün kıyısına özlemin
Yıkar şehirlerini köylerini bedenimin
Çürük zamanlara iter sürükler beni
Dur durak bilmeyen sellere kapılsın
Sensiz geçen günlerim gecelerim
Suspus olsun hecelerim
Kırılsın kalemim
Sensizliğin bestelerini yazan
yokluğuna ağıt yakmayan dilim tutulsun
Kesilsin kollarım kesilsin ellerim sana tutunmayan
Kırılsın dizlerim
Yıkılsın dağlar sana gelemeyen tüm yollarıma
Ellerim boş yüreğimde onarılmaz yaralar var
Bırakta ayak dibinde öleyim ey yar
Hüzün yağmuruna tutulmuş tir tir titriyor bedenim
Üşüyorum al benliğimi sar kollarına
Sımsıkı sar geçsin gecenin korkuları
Kalayım öylece, sessizce,Efendim