Susmuyor sensizlige...

Göğsümde bir yangın
Yürürüm dağlara doğru
Mevsim kış
Yorgun bir sabah karşılar beni
Kimsesiz bir rüzgâr dolaşır saçlarımda
Yudum yudum özlemin dolaşır şakaklarımda
Adressiz bir kursun gelir konar belki anlima
Seccademin öptüğü yerden
Ve şehrin ışıklarında öksüz bir çığlık
Kimsesiz bir feryat kopar
Dağların basında
Ey dağlar var mı sen gibi yar
Al sakla koynuna
Yıkıl üstüne bedenin
Uyansın bulutlar karararak
Yağsın üstüne yangınlarımın
Söner mi sönmez mi bilmem
Gece ayaz tutar göğsüme sesini
Donar bakışlarım yıldızların yürüyüşünde
Ne der bilmez kimse baykuşların feryatlarında
Ötüp durur kırık gül dalında
Yas tutar bülbülsüzlüğüne gülün
Efendim, Efendim yetim kaldım ismine
Kim duyar gözlerimin ahlarını
Susma vakti gelmişse yüreğime
Susmuyor sensizliğe...