FİLİSTİN ÇOCUĞU

Artık ses gelmiyor sokaklarımdan
Ve duymuyorum çığlıklarını çocukların
Sadece anlıyorum ağlayışlarından annelerin
Yine sarmış etrafı bir ölüm kokusu
Biliyorum artık hiç yaralanmıyorum
Ne şarapnel parçaları nede kan
Dumanlar tütmüyor yıkık binalardan
Yorulmuyorum nedense üzülmekten ve üzülmüyorumda
Dar bir pencerem yok artık
Üzerime yıkılan duvarlardan mada
Dolaşamıyorum kendi sokağımızda
Sardığından beri Filistin’i ölüm kokusu
Ne heceler anlatır acılarımı
Nede film şeridleri
Nede gazetelere yansıyan boy boy resimlerim
Nasıl anlamıyoruz diyen diller
Ve acını bizde paylaşıyoruz diyenler
Kim hayallerinde annesizlige babasızlıga ve ölüme yer verir
Benden başka..
Kim ağlar benden başka
Kan kokan sokaklara
Parçalanmış bir viraneye
Kim her sabah kaçmak zorundadır
Kan kusan namlulardan ve insan parçalayan tanklardan
Kim kaçtığı sokaklarda ayaklarına takılan parçaların can olduguna
Canan olduguna kim şahit oldu
Önce arkadaşlarım düştü toprağın kan kokan bağrına
Ve ezildiler acımasızca
Ne açlık ne çıplaklık bıraktı ellerimizi kış mevsimlerinde
Her dem kol gezdi sokaklarımda ölüm
Sakın bizlere bakıp üzülmeyin
Siz ağlamayın üzülmeyin
Ben ağlıyorum zaten ağlamayı unutan gözlerinizin yerine
Ve ben üzülüyorum üzülmeyi unutmuş taş kalplerinizin yerine
Siz bilirsiniz
Yokluğuna alışmak zordur annesizliğin
Babasızlığın
Siz bilirmisiniz acısını yalnızlığın
Ben biliyorum ben biliyorum Ey kardeşlerim ben biliyorum
Siz bilmezseniz bile ben bilirim
Ben çekerim ben ben Filistin çocuğu