Yüreğime kar yağdı üşüyorum efendim
Buz tutan bir kaygının çıkmazında çırpınıyorum
Yokluğunun uçurumunda kayıyor düşlerim
Çırpınışların sonuçsuzluğunda yoruldum Efendim
Seherin göz kırpan uyanışlarına yanar yüreğim
Hangi dalı tutsam kırık hangi ele uzansam boş
Gerisin geri döner içime gözlerimin ummanları
Yüreğim sana muhtaç tut ellerimden Efendim
Gecenin zifiri düşer dünyamın aydınlıklarına
Kaybolur düşlerim isyanın kara yazgısında
Buz tutar benliğimin bütün sırları
Üşüyorum tut ellerimden Efendim
Yüreğime kar yağdı üşüyorum Efendim
Ne olur Medine’ye doğduğun gibi doğ yüreğime
Ateş ol yak bütün hücrelerimi sevginle şefkatinle
Tut ellerimden götür muştuların en güzeline Efendim
Haydi al Yüreğim ellerinde Efendim
İster kır dök at ayaklarının altına
İster sev bütün servetlerin en tatlısını ver
Ama bırakma ne olur beni kendi halime
Yüreğime hazan vurdu sensiz Efendim
Gel bırakma beni öksüzlüğüme
Kimsesizliğine isyan şehirlerinin
Gel yüreğime can Efendim
Konu: Üşüyorum Efendim 
Çarş. Ara. 23 2009, 12:29
