Hangi çağa zincir vurmaz ki yüreğim
Bir bir yargılanmakta ümitlerim
Yorulmuş bir neslin neferiyim EFENDİM
Hazan vurdu yüreğimi EFENDİM
Girdaplarında boğulmaktayım nefsimin
Deryasında yoruldum EFENDİM
Ağlayamadım, günahlarıma kucak açarken
Yüzerken ,bozulmuş insanlığın ayak dipleride
Ezildim EFENDİM
Zincir vurdular düşüncelerime
Kilit vurdular dilime EFENDİM
Tozlandı yüreğim karardı
Aydınlatmadılar
Ne olur dön EFENDİM
Medineye verdiğin nurunu ver yüreğime
Emret öleyim bastığın yerlere
Ne olur Efendim bir muştu ver
Senden uzaklara kaçmış yüreğime
Yoksulum EFENDİM
Dünyaya mahzun olarak çok sabahladım
RABbime küskün olarak uyandım
Kuş tüyü isyanlarda yattım hep
Asr-ı saadetten güller deremedim
Gelemedim EFENDİM
Sevinçler zaman , zaman gelir
Yüreğimin kıyısına vurur EFENDİM
Seni andıkça güler yüzüm EFENDİM
Aşınan kayalar gibi ruhum
Yorgun,suskun,öylede durur sensiz EFENDİM
Konu: EFENDİM 
Çarş. Ara. 23 2009, 12:33
